Elektrownia jądrowa Karaczi

Elektrownia jądrowa Karaczi w Pakistanie jest ważnym projektem energetycznym współpracy między Chinami a Pakistanem, a także pierwszym zagranicznym projektem, który wykorzystuje niezależnie rozwiniętą technologię energii jądrowej trzeciej generacji, „hucy”. Zakład znajduje się wzdłuż wybrzeża Morza Arabskiego w pobliżu Karaczi w Pakistanie i jest jednym z przełomowych osiągnięć korytarza gospodarczego China-Pakistanu oraz inicjatywy Belt and Road.

Elektrownia jądrowa Karaczi obejmuje dwie jednostki, K-2 i K-3, każda o zainstalowanej mocy 1,1 miliona kilowatów, wykorzystując technologię „Polegaczą One”, znaną z wysokiego bezpieczeństwa i wyników ekonomicznych. Technologia zawiera 177-rdzeniowe projekty i wiele pasywnych systemów bezpieczeństwa, zdolnych do wytrzymania ekstremalnych sytuacji, takich jak trzęsienia ziemi, powodzie i zderzenia samolotów, uzyskując reputację „krajowej wizytówki” na polu energii jądrowej.

Budowa elektrowni jądrowej Karaczi miała głęboki wpływ na strukturę energetyczną i rozwój gospodarczy Pakistanu. Podczas procesu budowy chińscy budowniczowie pokonali wiele wyzwań, takich jak wysokie temperatury i pandemia, wykazując wyjątkową siłę techniczną i ducha współpracy. Udane działanie elektrowni jądrowej Karaczi nie tylko złagodziło niedobór władzy Pakistanu, ale także wyznaczył model głębokiej współpracy między Chinami a Pakistanem w sektorze energetycznym, co dodatkowo wzmacniają przyjaźń między dwoma krajami.

Podsumowując, elektrownia jądrowa Karaczi jest nie tylko kamieniem milowym w współpracy w Chinach i Pakistanu, ale także znaczącym symbolem chińskiej technologii energii jądrowej docierającej do świata. Przyczynia się do mądrości i rozwiązań w Chinach w globalnej transformacji energii i zwalczaniu zmian klimatu.